Jarosław Domański (autor)

Opis

Tematem książki są stosowane współcześnie rozwiązania z zakresu zarządzania ryzykiem w organizacjach non profit. Czytelnicy znajdą w niej odpowiedzi na ważne pytania:

• W jaki sposób pojmują ryzyko osoby zarządzające organizacjami pozarządowymi?
• Z jakimi kategoriami ryzyka spotykają się w swojej działalności?
• Jakiego rodzaju działania związane z zarządzaniem ryzykiem podejmują polskie organizacje non profit?

Autor porusza również problematykę ubezpieczeń jako narzędzia zarządzania ryzykiem. Przedstawia dane dotyczące stosowanych na świecie produktów ubezpieczeniowych przeznaczonych dla organizacji non profit i konfrontuje je z potrzebami i zwyczajami podmiotów działających w Polsce. Monografia zawiera też autorską propozycję modelu zarządzania ryzykiem w tym sektorze.

Publikacja skierowana jest do dwóch grup odbiorców. Pierwszą z nich są założyciele, fundatorzy, członkowie organów statutowych organizacji pozarządowych i osoby kierujące organizacjami – menedżerowie trzeciego sektora, którzy znajdą w niej cenne wskazówki do zastosowania w swojej działalności. Drugą grupę odbiorców stanowią studenci nauk o zarządzaniu i pracownicy naukowi, dla których zaprezentowane wyniki badań mogą stać się inspiracją do naukowej aktywności.

O autorze

Dr hab. inż. Jarosław Domański jest pracownikiem naukowym Wydziału Zarządzania Politechniki Warszawskiej, gdzie od 2008 roku pełni również funkcję prodziekana ds. studenckich. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się obecnie na zarządzaniu ryzykiem oraz zarządzaniu strategicznym organizacjami pozarządowymi. Prowadzi w tym zakresie pionierskie badania w skali Polski.

Jest autorem około 40 publikacji w polsko- i angielskojęzycznych czasopismach oraz w monografiach. W latach 2006–2008 kierował polskim zespołem badawczym w ramach międzynarodowego konsorcjum realizującego projekt finansowany z 6. Ramowego Programu Unii Europejskiej. Był również kierownikiem dwóch grantów badawczych (własnych), finansowanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Narodowe Centrum Nauki.

Pracę naukową łączy z działalnością w gospodarce: zarządzał kilkoma małymi i średnimi przedsiębiorstwami, był członkiem rady nadzorczej spółki Skarbu Państwa i członkiem zarządu jednego z większych krajowych stowarzyszeń.