Tadeusz Gadacz

Profesor Tadeusz Gadacz (ur. w 1955 roku w Krakowie), wybitny filozof i moralista. Uczeń i wieloletni współpracownik ks. profesora Józefa Tischnera. Obecnie jest pracownikiem naukowym Wydziału Humanistycznego AGH w Krakowie. Doktorat uzyskał w 1984 roku, habilitację w 1990 roku, a profesorem tytularnym został w 2009 roku. W latach 1991–1995 był dziekanem Wydziału Filozofii Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, w latach 1996–1999 kierownikiem Katedry Filozofii Religii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 2002–2008 profesorem w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk (w latach 2004–2008 był wicedyrektorem do spraw filozofii), w latach 2009–2017 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.

Stypendysta Katolickiego Uniwersytetu w Waszyngtonie, Hebrew University w Jerozolimie, Uniwersytetu Louvain La Neuve w Belgii, Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu.

W latach 1999–2002 był koordynatorem w dziedzinie nauk humanistycznych i zastępcą redaktora naczelnego Redakcji Encyklopedii w Wydawnictwie Naukowym PWN. W latach 2003–2007 był przewodniczącym Komitetu Nauk Filozoficznych PAN. Obecnie jest Prezesem Polskiego Towarzystwa Etycznego i Przewodniczącym Zarządu Hospicjum Dziecięcego im. ks. prof. Józefa Tischnera.

Zajmuje się historią filozofii XX wieku, filozofią człowieka, filozofią religii, kondycją myślenia, analizą przemian kultury i cywilizacji, mentoringiem. Jest autorem ponad 200 publikacji naukowych w języku polskim i w innych językach. Do jego najnowszych prac należą: Rozumowe poznanie Boga (2000), Filozofia człowieka jako filozofia losu (2000), O umiejętności życia (wyd. 1 2002, wyd. 4 2016), Bóg w filozofii XX wieku (2007), O ulotności życia (wyd. 1 2008, wyd. 3 2016), Historia filozofii XX wieku. Nurty, t. 1: Filozofia życia, Filozofia ducha, Pragmatyzm (2009), t. 2: Neokantyzm, Filozofia dialogu, Filozofia egzystencji (2009). Przełożył na język polski Gwiazdę zbawienia Franza Rosenzweiga.

W 2002 roku otrzymał nagrodę prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego dla najlepszego nauczyciela akademickiego Mazowsza. W 2003 roku przyznano mu nagrodę „Nowych Książek” za redakcję naukową (wraz z B. Milerskim) dziesięciotomowego dzieła Religia. Encyklopedia PWN. W 2008 roku został wybrany przez studentów najlepszym wykładowcą w historii Collegium Civitas.

Publikuje w prasie i czasopismach. Wygłosił wiele prestiżowych wykładów publicznych, m.in. na Ogólnopolskim Zjeździe Lekarzy Rodzinnych w Teatrze Narodowym w Warszawie (2006), na zamknięcie Kongresu Kultury Polskiej w Krakowie (2009), na Konferencji Bezpieczeństwa NATO podczas polskiej prezydencji w Unii Europejskiej (2011).

Książki autora