Piotr Awen (autor), Alfred Koch (autor)
Janusz Stawiński (tłumacz), Leszek Balcerowicz (autor przedmowy), Forum Obywatelskiego Rozwoju (partner)

Opis

Od początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku, kiedy „drużyna Gajdara” podjęła zadanie zreformowania gospodarki Rosji, upłynęło dużo czasu, ale do dziś trwają spory o to, czy reformy przeprowadzano w porę i w sposób prawidłowy.

• Czy Jegor Gajdar ocalił Rosję przed głodem i wojną domową, czy nie istniało zagrożenie poja­wienia się takich zjawisk?
• Czy można było poczekać z uwolnieniem cen, czy było to posunięcie konieczne?
• Czy była alternatywa dla ekipy Gajdara i jej liberalnego kursu?
• Jakie naprawdę były przyczyny upadku Związku Radzieckiego?
• Dlaczego nie doszło w Rosji do stworzenia prawdziwie liberalnej gospodarki, a reformy utknęły w pół drogi?

O tym, jak trudne, skomplikowane i w końcu nieuwieńczone sukcesem były wysiłki zdecydowanego przekształcenia Rosji, dowiemy się z wywiadów Piotra Awena i Alfreda Kocha z członkami ekipy Gajdara i jego współpracownikami, współtwórcami reform z lat dziewięćdziesiątych. Z zamieszczonych w książce rozmów wyłania się interesujący i przejmujący obraz, jaki po upadku Związku Radzieckiego przedstawiała Rosja, kraj rozdzierany sprzecznościami i szukający drogi przejścia od epoki wszechwładnego monopolu komunistycznego państwa we wszystkich dziedzinach do modelu demokracji parlamentarnej i zliberalizowanej gospodarki.

Rozmówcy autorów wywiadów otwarcie i szczerze opowiadają o sukcesach i niepowodzeniach reform, o gospodarce i władzy, o przebiegu wyborów do Dumy Państwowej i wyborów prezydenckich, a w związku z tym o roli Borysa Jelcyna, oraz – co najważniejsze – o osobowości i działalności Jegora Gajdara, który na zawsze pozostanie symbolem rosyjskich reform.

O Jegorze Gajdarze

Jegor Gajdar (1956–2006) – wnuk pisarza Arkadija P. Gajdara (właśc. nazwisko A.P. Golikow) i syn admirała Timura Gajdara. W 1978 roku Gajdar ukończył studia na wydziale ekonomicznym Uniwersytetu Moskiewskiego i poświęcił się pracy naukowej. Uprawiał też publicystykę ekonomiczną.

Od 1980 roku był członkiem KPZR. Był redaktorem działu gospodarczego pisma KC KPZR „Kommunist”, a od 1990 roku kierował działem ekonomicznym dziennika „Prawda”. W 1991 roku wystąpił z KPZR i został doradcą Borysa Jelcyna.

Po upadku Związku Radzieckiego powierzono mu kierowanie resortem finansów w rządzie Federacji Rosyjskiej i wraz z grupą współpracowników przystąpił do wprowadzania fundamentalnej reformy gospodarki rosyjskiej. W trakcie tej reformy, zwanej „terapią szokową”, między innymi uwolniono ceny, co wywołało gwałtowny wzrost inflacji i drastyczny spadek poziomu życia ludności, ale jednocześnie udało się zredukować deficyt budżetowy oraz zmniejszyć dług zagraniczny Rosji.

W 1991 roku Gajdar był ministrem rozwoju gospodarczego, od 15 czerwca do 14 grudnia 1992 roku sprawował urząd premiera, a od września 1993 roku do stycznia 1994 roku pierwszego wicepremiera rządu Federacji Rosyjskiej.

W 1994 roku założył partię Demokratyczny Wybór Rosji, a w 1999 roku współtworzył, z Anatolijem Czubajsem, Sojusz Sił Prawicowych. W latach 1999–2003 był deputowanym do Dumy Państwowej. W 2001 roku doprowadził do połączenia Wyboru Rosji z Sojuszem Sił Prawicowych.

Po przejęciu przez Władimira Putina władzy w Rosji Jegor Gajdar krytykował jego politykę, która doprowadziła kraj do odejścia od systemu gospodarki wolnorynkowej.

O autorach

Piotr Awen – doktor ekonomii, absolwent Uniwersytetu Moskiewskiego, w rządzie Gajdara był ministrem międzynarodowych stosunków gospodarczych. Obecnie działa w dziedzinie bankowości.

Alfred Koch – doktor ekonomii, absolwent Leningradzkiego Instytutu Finansowo-Ekonomicznego, był współpracownikiem mera Sankt Petersburga Anatolija Sobczaka, a po przeniesieniu się do Moskwy pełnił różne stanowiska w rządzie Federacji Rosyjskiej. Po odejściu z polityki działa w dziedzinie biznesu. Jest też publicystą i autorem wielu książek.