Edmund Król – Edmund Król, ur. 26 X 1911 r. w Drohobyczu. Absolwent Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy, maturę zdał w 1932 r. Służbę wojskową odbył w latach 1933–1934 w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie i po ukończeniu Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy przy 27 Dywizji Piechoty – w 23 Pułku Piechoty we Włodzimierzu. 20 sierpnia 1939 r. powołano go na ćwiczenia wojskowe w ramach Obrony Narodowej, a następnie został przydzielony do kompanii „Borysław" w batalionie „Sambor". Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. w walkach z wojskiem niemieckim na Podkarpaciu. 19 września wraz z kompanią „Borysław" (wchodzącą w skład 3 pułku Strzelców Górskich) przekroczył granicę węgierską i został internowany. Do wiosny 1940 r. przebywał w kilku obozach internowania i przejściowych. Udało mu się jednak przedostać do Bejrutu (27 V 1940 r.) i dołączyć do formującej się Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. W czasie rocznego pobytu w Egipcie i Libii uczestniczył w szkoleniach, budowaniu umocnień obronnych oraz ochronie obozów jenieckich i magazynów. W okresie IX – XII 1941 r. brał udział w ciężkich walkach z Africa Korps o Tobruk, a w okresie I – II 1942 r. w walkach pod Ain El Gazala, gdzie został ranny. Otrzymał wówczas Krzyż Walecznych i awans na stopień podporucznika. Wyleczył się w trakcie rocznego pobytu Brygady w Iraku (1942–1943) i po jej włączeniu do działań wojennych na terenie Włoch brał udział – jako zastępca dowódcy 4 kompanii 3 batalionu – w zwycięskiej bitwie o Monte Cassino (11–18 V 1944 r.). Po bitwie powierzono mu dowodzenie 1 kompanią 3 batalionu. Z tą kompanią zasłużył się w wyjątkowy sposób przy zdobyciu wzgórza Santo Stefano (17 VII 1944 r.) w okolicy Ankony, bezbłędnie realizując plan zajęcia silnych umocnień niemieckich i umocnienia obrony tych pozycji przy użyciu m.in. zdobytej broni. Wzięto przy tym do niewoli 70 jeńców. Za ten czyn otrzymał 2 VIII 1944 r. od dowódcy 3 Dywizji gen. Bronisława Ducha Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari oraz awans na stopień porucznika. Wkrótce potem zdobył z 1 kompanią Monte Trebbio. Po zakończeniu działań wojennych pozostał dowódcą 1 kompanii i zajmował się ochroną niemieckich obozów jenieckich i ich transportem do Niemiec. W sierpniu 1946 r. wraz z 3 batalionem powrócił do Anglii, a 4 VIII 1947 r. przybył do Polski. Zamieszkał z żoną Wandą w Mielcu, gdzie mieszkały także jego siostry. Pracował w tartaku i cegielni w Tuszymie, a następnie (do 1962 r.) w Spółdzielni Mleczarskiej w Mielcu, gdzie pełnił funkcję głównego księgowego. Głównym księgowym był także w kolejnych miejscach pracy – Zakładach Młynarskich w Chorzelowie i Miejskim Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowlanym w Mielcu. Od 1967 r. do 1976 r. pracował w Przedsiębiorstwie Kopalnictwa Naftowego w Mielcu. W 1976 r. przeszedł na emeryturę. Wykazywał dużą aktywność społeczną, m.in. odbywając spotkania z młodzieżą szkolną.

Zmarł 27 V 1986 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Mielcu przy ul. H. Sienkiewicza.

Książki autora