Tadeusz Gadacz (autor)

Opis

Książka na ponad 300 stronach krytycznie rekonstruuje poglądy Heideggera (Myślenie by- cia) i Arendt (Myślenie jako troska o świat), Lévinasa (Czy dobro może być bezmyślne?) i przedstawicieli Szkoły Frankfurckiej, jak Fromm, Adorno, Horkheimer oraz ks. Józefa Tisch- nera (Myślenie z innymi i dla innych). Monografię domyka rozdział poniekąd rekapitulujący wcześniej przeprowadzone analizy (Dobromyślność) o kondycji człowieka po Auschwitz, Kołymie i Buczy, ale będący też oryginalną próbą odpowiedzi na tytułowe pytanie i wska- zanie na kierunki poszukiwania własnych odpowiedzi.

Analizy zawarte we wcześniejszych rozdziałach czyta się jak fascynujące sprawozda- nie z podróży po tekstach istotnych, poniekąd emblematycznych w kwestiach tytułowych, otwierających dalekie i płodne horyzonty namysłów. Nowa monografia Tadeusza Gada- cza daje do myślenia, skłaniaj do namysłu nad najbardziej fundamentalnymi i doniosły- mi życiowo problemami. Jego diagnozy dotyczące naszej kondycji hic et nunc zawiera- ją olbrzymi potencjał budzenia refleksji nad samym sobą i swym położeniem. Zrównanie w epoce postmodernizmu kultury i rozrywki każe unieważniać takie drogi namysłu jako zbyt wymagające i nakładające ciężary, których człowiek ponowoczesny nie chce dźwigać. Po- st-etyczne klimaty każą raczej marginalizować myślenie o dobru i złu, proponując zamiast tego choćby postawę ironii czy dystansu. A jednak fundamentalne pytania wybrzmiewa- ją i dziś i to w postaci dość klasycznej, pamiętającej Sokratesa, Platona czy Arystotelesa. Książka Gadacza na drogach refleksji wyznaczanych przez te pytania jawi się jako nieoce- niona pomoc i intelektualne towarzyszenie oraz odpowiedzialne przewodnictwo”.

Prof. dr hab. Krzysztof Stachewicz

O autorze

Profesor Tadeusz Gadacz (ur. w 1955 roku w Krakowie), wybitny filozof i moralista. Uczeń i wieloletni współpracownik ks. profesora Józefa Tischnera. Obecnie jest pracownikiem naukowym Wydziału Humanistycznego AGH w Krakowie. Doktorat uzyskał w 1984 roku, habilitację w 1990 roku, a profesorem tytularnym został w 2009 roku. W latach 1991–1995 był dziekanem Wydziału Filozofii Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, w latach 1996–1999 kierownikiem Katedry Filozofii Religii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 2002–2008 profesorem w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk (w latach 2004–2008 był wicedyrektorem do spraw filozofii), w latach 2009–2017 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.

Stypendysta Katolickiego Uniwersytetu w Waszyngtonie, Hebrew University w Jerozolimie, Uniwersytetu Louvain La Neuve w Belgii, Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu.

W latach 1999–2002 był koordynatorem w dziedzinie nauk humanistycznych i zastępcą redaktora naczelnego Redakcji Encyklopedii w Wydawnictwie Naukowym PWN. W latach 2003–2007 był przewodniczącym Komitetu Nauk Filozoficznych PAN. Obecnie jest Prezesem Polskiego Towarzystwa Etycznego i Przewodniczącym Zarządu Hospicjum Dziecięcego im. ks. prof. Józefa Tischnera.

Zajmuje się historią filozofii XX wieku, filozofią człowieka, filozofią religii, kondycją myślenia, analizą przemian kultury i cywilizacji, mentoringiem. Jest autorem ponad 200 publikacji naukowych w języku polskim i w innych językach. Do jego najnowszych prac należą: Rozumowe poznanie Boga (2000), Filozofia człowieka jako filozofia losu (2000), O umiejętności życia (wyd. 1 2002, wyd. 4 2016), Bóg w filozofii XX wieku (2007), O ulotności życia (wyd. 1 2008, wyd. 3 2016), Historia filozofii XX wieku. Nurty, t. 1: Filozofia życia, Filozofia ducha, Pragmatyzm (2009), t. 2: Neokantyzm, Filozofia dialogu, Filozofia egzystencji (2009). Przełożył na język polski Gwiazdę zbawienia Franza Rosenzweiga.

W 2002 roku otrzymał nagrodę prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego dla najlepszego nauczyciela akademickiego Mazowsza. W 2003 roku przyznano mu nagrodę „Nowych Książek” za redakcję naukową (wraz z B. Milerskim) dziesięciotomowego dzieła Religia. Encyklopedia PWN. W 2008 roku został wybrany przez studentów najlepszym wykładowcą w historii Collegium Civitas.

Publikuje w prasie i czasopismach. Wygłosił wiele prestiżowych wykładów publicznych, m.in. na Ogólnopolskim Zjeździe Lekarzy Rodzinnych w Teatrze Narodowym w Warszawie (2006), na zamknięcie Kongresu Kultury Polskiej w Krakowie (2009), na Konferencji Bezpieczeństwa NATO podczas polskiej prezydencji w Unii Europejskiej (2011).