Bruno Leoni (1913–1967) – włoski filozof polityczny i prawnik o poglądach klasyczno-liberalnych. Po wojnie został profesorem teorii prawa oraz nauki o państwie na Uniwersytecie w Pawii. Sprawował także funkcję dziekana Wydziału Nauk Politycznych od 1948 do 1960 r. oraz dyrektora Instytutu Nauk Politycznych. W 1950 r. założył i do swojej śmierci redagował istniejący do dziś kwartalnik naukowy „Il Politico”. Jako wybitny profesor prawa podróżował po całym świecie, wygłaszając wykłady – był profesorem wizytującym na uniwersytetach w Oksfordzie i Manchesterze w Anglii oraz w Virginii i Yale w USA. W 1967 r. został wybrany na prezesa Stowarzyszenia Mont Pelerin podczas zjazdu w Vichy we Francji, co było ukoronowaniem wielu lat jego działalności jako sekretarza stowarzyszenia, któremu poświęcił wielką część swojego czasu i energii. Był zupełnie nieznany we włoskiej filozofii prawa, będąc jednocześnie szeroko czytany i komentowany za granicą. Publikacja jego najbardziej znanego dzieła Wolność i prawo w 1961 r. sprawiła, że jego idee zaczęły się błyskawicznie rozprzestrzeniać na amerykańskich uniwersytetach.

Książki autora